Na osnovu Zakona o lokalnoj samoupravi član 32. tačka 10, kao i na osnovu Statuta grada Zrenjanina član 31. tačka 10. i Poslovnika skupštine Grada Zrenjanina član 17. stav 1. "Predlog za razrešenje predsednika, odnosno zamenika predsednika Skupštine može podneti predsedniku Skupštine najmanje trećina od ukupnog broja odbornika", dole potpisani odbornici Skupštine grada Zrenjanina dostavljaju predsedniku Skupštine grada Zrenjanina Aleksandru Martonu predlog za razrešenje predsednika Skupštine grada Zrenjanina Aleksandra Martona.
OBRAZLOŽENjE
U skladu sa Poslovnikom Skupštine grada Zrenjanina član 17. stav 2. predlog o razrešenju predsednika Skupštine dostavljamo predsedniku Skupštine u pisanoj formi uz obrazloženje. Razlog podnošenja predloga o razrešenju predsednika Skupštine grada Zrenjanina Aleksandra Martona leži u činjenici da je on u svom radu prekršio Zakon o lokalnoj samoupravi, Statut grada Zrenjanina, Poslovnik skupštine grada Zrenjanina, izvršio zloupotrebu službenog položaja kao i da je u svojim izjavama i pojedinim radnjama koje prevazilaze njegove nadležnosti uvredio većinski deo stanovništva Grada Zrenjanina i doprineo stvaranju negativne atmosfere u samom gradu.
U nastavku obrazloženja navešćemo detaljnije razloge podnošenja Predloga o razrešenju predsednika Skupštine grada Zrenjanina Aleksandra Martona.
- izjave povodom izgradnje pravoslavnog hrama na Bagljašu
Izjava predsednika Skupštine Aleksandra Martona koju je list "Zrenjanin" objavio 03.07.2009. a u kojoj se on osvrnuo na osveštenje lokacije na Bagljašu na kojoj će biti podignut pravoslavni hram Svemilostivog spasa i gde kaže: "U ovoj 'nesretnoj' godini, gradnja još jedne crkve u Zrenjaninu je nepotrebna investicija, te da su te hiljade evra mogle biti iskorištene za izgradnju prihvatilišta za beskućnike" izazvala je veliki odjek i povredila i uvredila oko 70% građana ovog grada koji su pravoslavne veroispovesti. Na ovu njegovu izjavu oštro su reagovali kako građani tako i Srpska pravoslavna crkva, odnosno Crkveni upravni odbor Srpske pravoslavne crkve u Zrenjaninu i odbor za izgradnju hrama na Bagljašu putem pisma koje ima blagoslov vladike Nikanora, gde se Aleksandru Martonu između ostalog poručuje "da on nije samo predsednik svoje stranke već svih građana ovog grada, pa i onih koji nisu glasali za njihovu stranku".
Da njegov stav nije stav vladajuće koalicije, verujemo iz razloga što je osveštenju lokacije na kojoj će biti podignut hram Svemilostivog spasa prisustvovao i gradonačelnik dr Mileta Mihajlov, brojni funkcioneri poslanici i odbornici DS-a, Zdravko Deurić iz pokreta Ravnopravnost i još neki koji čine vladajuću većinu u Skupštini grada Zrenjanina. Ako tome dodamo i funcionere, odbornike i poslanike Srpske radikalne stranke kao i funkcionere DSS-a, potpuno je i svima jasno da ni ostatak vlasti ni opozicija, dakle gotovo svi osim LSV-a ne dele mišljenje predsednika Skupštine grada i stranke iz koje dolazi, a više je nego dobro poznat stav LSV-a prema Srpskoj pravoslavnoj crkvi. Tom prilikom je gradonačelnik dao izjavu da će Grad Zrenjanin pomoći sa milion dinara izgradnju hrama na Bagljašu, i tako biti samo jedan od donatora pored svih drugih građana, firmi i institucija, a ne nosilac celokupne izgradnje hrama. Iz svega navedenog da se zaključiti da je izjava predsednika Skupštine njegov lični stav i stav njegove stranke koji kao predsednik Skupštine grada nema pravo da u ime funkcije koju obavlja javno iznosi, naročito ukoliko za to ne postoji skupštinska odluka i ako se ona kosi sa većinskom stavom ljudi koji sede u Skupštini grada i ako će ona, kao što jeste, stvoriti revolt i bes kod građana. Srbija je sekularna država u kojoj je vlast odvojena od crkve, pa samim tim nije na mestu izjava predsednika Skupštine grada kojom se on direktno meša u unutrašnja pitanja crkve.
- put u Pulu i povezivanje sa Istarskom županijom
Predsednik Skupštine grada Zrenjanina je 23.07.2009. godine, službenim vozilom Opel vektra ZR 13-32 koji je vozio službeni vozač Mile Čuturilov, zajedno sa suprugom i sinom otputovao na navodni službeni put u Pulu gde je kasnije ostao sa porodicom na letovanju. Da je u stvari u pitanju odlazak na letovanje o trošku poreskih obveznika grada Zrenjanina a ne na službeni put, kako tvrdi Aleksandar Marton, govori i činjenica da niko od nadležnih u Gradskoj upravi nije bio upoznat sa ovim putem. Aleksandar Marton je u vreme službenog puta bio na godišnjem odmoru. Komisija za personalna pitanja donela je rešenje dana 27.05.2009. god kojim se Aleksandru Martonu odobrava korišćenje godišnjeg odmora od 15.07.2009. god do 04.08.2009. god. Ovo je samo jedan od dokaza da to nije bio službeni put već odlazak na letovanje. Da je bio službeni put godišnji odmor bi bio prekunut rešenjem Komisije za personalna pitanja i dodelio bi se novi termin godišnjeg odmora. Za njegov porodični odlazak u Pulu ne bi se ni saznalo da vozač prilikom povratka u Srbiju nije napravio saobraćajni prekršaj zbog kojeg je bio zadržan od strane hrvatske policije. Jedino ko ima pravo da potpiše putni nalog za odlazak na službeni put u inostranstvo jeste Gradonačelnik ili u njegovom odsustvu zamenik gradonačelnika, a prema izjavi koja je objavljena u listu "Zrenjanin" 07.08.2009. a koju je dao gradonačelnik dr Mileta Mihajlov, Aleksandar Marton nije imao potpisan putni nalog za službeni put u Pulu jer ga nisu potpisali ni gradonačelnik niti njegov zamenik Goran Kaurić. Gradonačelnik je još naveo u toj izjavi da će verodostojno tumačenje oko potpisa i naloga dati načelnica gradske uprave Aleksandra Odavić Mak kada se vrati sa godišnjeg odmora. Zamenica načelnice gradske uprave je u tom istom broju lista "Zrenjanin" izjavila da putne naloge za funkcionere gradske uprave potpisuju gradonačelnik ili njegov zamenik, a vozaču, kao zaposlenom u gradskoj upravi nalog treba da potpiše načelnica gradske uprave. U listu "Zrenjanin" od 21.08.2009. objavljena je izjava i načelnice gradske uprave Aleksandre Odavić-Mak u kojoj kaže: "Sve putne naloge za službeni odlazak funkcionera u inostranstvo mora da potpiše gradonačelnik ili njegov zamenik ako gradonačelnik nije tu". Dalje u izjavi ona navodi: "A nalog za izlazak zaposlenih, pa i Martonovog vozača, potpisujem ja. Moj potpis on nije imao, nisam ni znala da su službena kola išla u Pulu..." Iz svega navedenog jasno se zaključuje da je predsednik Skupštine grada Aleksandar Marton izvršio zloupotrebu službenog položaja jer je bez potpisanog putnog naloga, službenim automobilom koji je vozio službeni vozač otputovao sa porodicom u Pulu o trošku građana grada Zrenjanina.
Aleksandar Marton je u izjavi listu "Pres" od 29.07.2009. tvrdio da je u Pulu otputovao na poziv gradonačelnika tog grada: "U Istru sam otišao na poziv grada Pule i do sada sam imao niz važnih službenih kontakata koje sam završio. Istarska županija i grad Zrenjanin neguju kulturnu i privrednu saradnju i cela moja poseta bila je u vrhu lobiranja za polje pozicije grada Zrenjanina u Istarskoj županiji."
List "Zrenjanin" od 28.08. prenosi izjavu Kabineta predsednika Skupštine Aleksandra Martona: "Predsednik Skupštine grada je službeno, kao predstavnik Grada Zrenjanina putovao 23.jula u Pulu na poziv glavnog sekretara Istarskog demokratskog sabora Tedije Kjavolona, kako bi razgovarali o mogućnosti uspostavljanja saradnje između Istarskih gradova i Grada Zrenjanina o čemu postoji zvanična korespodencija, koja se može dobiti na uvid."
Iz samo ove dve izjave, Aleksandra Martona i njegovog kabineta, može se zaključiti da Aleksandar Marton ne zna tačno ko ga je pozvao u goste, a još je interensantnije ako postoji zvanična korespodencija od Tedija Kjavolona kako je onda predsednik Skupštine izjavio da ima poziv od grada Pule.
Interesantna je činjenica da ni sajt Grada Pule, ni sajt Istarske županije, a ni sajt Istarskog demokratskog sabora čiji je Kjavoloni glavni sekretar, nije objavio ni jednu jedinu vest o službenoj poseti Aleksandra Martona u nizu "važnih službenih kontakata" koje je izjavio Aleksandar Marton da je imao.
Ukoliko je i tačno da je otišao u službenu posetu Gradu Puli, u tom slučaju Aleksandar Marton je prekršio Poslovnik Skupštine grada član 15. koji se odnosi na nadležnosti Predsednika Skupštine jer ne postoji bilo kakva odluka Skupštine grada Zrenjanina o saradnji sa Gradom Pulom, koju je Skupština morala doneti u skladu sa Statutom grada Zrenjanina član 31. tačka 25. koji kaže: "Skupština grada, u skladu sa zakonom odlučuje o saradnji i udruživanju sa gradovima i opštinama, udruženjima, nevladinim organizacijama".
Ukoliko je tačna izjava Aleksandra Martona da se službeno sastao sa Tedijem Kjavolonom većnikom u Skupštini Istarske županije u vezi nastavka i produbljivanja saradnje Zrenjanina sa Istarskom županijom, u tom slučaju predsednik Skupštine je prekršio Zakon o lokalnoj samoupravi član 88. stav 2. koji između ostalog kaže:"Jedinice lokalne samouprave mogu ostvariti saradnju u oblastima od zajedničkog interesa sa ODGOVARAJUĆIM teritorijalnim zajednicama i jedinicama lokalne samouprave u drugim državama", iz razloga što Istarska županija nije jedinica lokalane samouprave poput grada Zrenjanina već regija pa na osnovu toga Grad Zrenjanin ne može da uspostavlja saradnju sa Istarskom županijom. Autonomna pokrajina Vojvodina je ta koja sarađuje sa regijama.
Važno je napomenuti da Istarski demokratski sabor i Liga socijaldemokrata Vojvodine čiji je Aleksandar Marton potpredsednik gaje prijateljske odnose i sarađuju o čemu svedoči i poseta Delegacije IDS-a LSV-u u novembru 2008 godine kada je ova delegacija posetila između ostalog i gradsku skupštinu u Zrenjaninu, o čemu je govorio Aleksandar Marton a što se može pročitati i na sajtu IDS-a. Ukoliko zaista postoji poziv Tedija Kjavolonija, koji je generalni sekretar IDS-a, onda se postavlja pitanje da li su građani grada Zrenjanina pored odlaska Martona i njegove porodice na godišnji odmor finansirali i uzvratnu posetu funkcionera LSV njima bliskom IDS-u.
- lažno predstavljanje
Na konstitutivnoj, prvoj sednici, Skupštine grada Zrenjanina došlo je do kršenja Poslovnika Skupštine grada Zrenjanina prilikom predlaganja kandidata za predsednika Skupštine i to član 9. stav 1. "Predlog sadrži: ime i prezime kandidata, kratku biografiju, podatak o stranačkoj pripadnosti, ime izvestioca predloga i obrazloženje". Tadašnji odbornik liste Za evropski Zrenjanin a sadašnji zamenik gradonačelnika grada Zrenjanina, Goran Kaurić, je prilikom predlaganja Aleksandra Martona za predsednika Skupštine u ime 31 odbornika naveo između ostalog da je Aleksandar Marton studirao na Fakultetu političkih nauka u Beogradu i stekao diplomu politikologa. Na taj način je izvršio lažno predstavljanje Aleksandra Martona jer je na osnovu pitanja jednog građanina preko Zakona o dostupnosti informacija od javnog značaja utvrđeno da Marton nije politikolog kako se predstavljao u javnosti, a kako je objavljeno i na sajtu grada Zrenjanina a skoro promenjeno, nego da od škole ima završenu Gimnaziju. Da je to tačno kasnije je putem medija priznao i sam Aleksandar Marton rekavši da je bio dobar student na fakultetu političkih nauka u Beogradu ali da ga nije završio, a da sebe ipak smatra politikologom jer se svaki dan i to uspešno bavi politikom.
Lažno se predstavljajući uvredio je i osramotio mesto predsednika Skupštine grada Zrenjanina, Skupštinu grada Zrenjanina i odbornike a i sve građane ovog grada.
- podrška postavljanju spomen obeležja na sabirne cente u Stajićevu i Begejcima.
U listu Zrenjanin od 24.07.2009. pod naslovom "Korak ka pomirenju" objavljena je izjava predsednika Skupštine grada Aleksandra Martona gde kaže da je prošle nedelje, u razgovoru sa predstavnicima Udruženja pravnika "Vukovar 1991", podržao njihovu ideju da se u Stajićevu i Begejcima, na mestima gde su u vreme ratnih dejstava na tlu nekadašnje Jugoslavije bili logori, ili sabirni centri za zarobljenike postave spomen obeležja. On je rekao da je u delegaciji pored Zorana Šanguta, predsednika tog Udruženja, i jednog bivšeg zarobljenika, bio i Saša Kosanović, novinar "Latinice" jer je povod njihovog boravka u Srbiji bio snimanje dokumentarnog filma o tim mestima stradanja. Ova vest izazvala je bure u javnosti i unela nemir među građanima grada Zrenjanina, naročito među onim ljudima koji su proterani sa prostora Hrvatske za vreme rata, koji su kao pripadnici JNA učestvovali u sukobima u Vukovaru i porodica 50 poginulih naših sugrađana u ratovima od 90-99 godine. Oštar protest uputilo je i Udruženja ratnih vojnih Invalida kao i brojna udruženja boraca, koji su zahtevali i smenu predsednika Skupštine Aleksandra Martona zbog njegove podrške za postavljanje spomen ploča na ovim sabirnim centrima što je ocenjeno kao pokušaj prekrajanja istorije i "guranje prsta u oko" svim poginulima u ovom ratu kao i onima koji su ostali invalidi učestvujući u jedinicama jedine legitimne vojske u tom ratu JNA u odbrani očuvanja SFRJ. Članovi Udruženja RVI ističu da to nisu bili logori već sabirni centri za sve one koji su ratovali u sklopu hrvatskih paravojnih jedinica u Vukovaru i u toku sukoba ogrešili o pravila ratovanja, o zakone SFRJ, ali i o svoje sugrađane, Srbe iz Vukovara i okoline.
Činjenica da je Aleksandar Marton podržao inicijativu koja nije u njegovoj nadležnosti predsednika Skupštine već je to pitanje kojim bi trebali da se bave državni organi i da je prekršio Poslovnik Skupštine grada Zrenjanina član 15. I pored činjenice da je prekršio svoja ovlašćenja i izazvao revolt većinskog dela stanovništva ovog grada, a i Srbije, Aleksandar Marton je nastavio sa podrškom postavljanju spomen ploča u Stajićevu i Begejcima gde je u svojim izjavama davao netačne podatke i brojnim poređenjima Stajićeva i Lore nanosio štetu Republici Srbiji protiv koje je Republika Hrvatska pokrenula tužbu za genocid pred Mećunarodnim sudom pravde u Hagu.
Na sajtu Dojče vele od 23.09.2009. objavljeno je da predsednik zrenjaninske gradske skupštine Aleksandar Marton ostaje pri svom ranijem stavu da podržava postavljanje spomen obeležja u Stajićevu i Begejcima: "Ratno ludilo devedesetih godina je pokazalo da je bilo puno neljudskosti a malo ljudskosti i da baš zato treba da pružimo ruku jedni drugima: mi Hrvatima, Hrvati nama, potrebni su nam ovakvi gestovi. U ostalom niko ne negira da je u Stajićevu i Begejcima bilo to što je bilo. Zaista, tamo su bili logori, tamo su neki ljudi bili zatočeni..."
I pored svih tvrdnji Udruženja "Vukovar 1991" o zločinima i brojnim ubijenim i nestalim u sabirnim centrima bivše JNA u Stajićevu i Begejcima, ni jedan državni organ Hrvatske nije reagovao. Prijave je odbacila i bivša glavna tužiteljica Haga Karla del Ponte, a ni Tužilaštvo za ratne zločine Srbije nema podataka o bilo kakvim zločinima i logorima u banatskim selima 1991. godine. Sve ovo govori da je Aleksandar Marton u svojoj izjavio izneo neistinite podatke.
Aleksandar Marton nudi Hrvatskoj ruku pomirenja, onoj Hrvatskoj čije se predsednik nije izvinio Srbima za ratne zločine počinjene nad njima tokom rata u Hrvatskoj, istoj onoj Hrvatskoj koja je tokom akcije "Oluja" 1995. proterala iz Hrvatske 250000 Srba, od kojih bar 50% živi na teritoriji Vojvodine a mnogi od njih i u našem gradu, pritom ubivši oko 2000 civila, rušeći i paleći srpska sela i crkve. Onoj Hrvatskoj koja ovaj progon Srba slavi kao državni praznik. Onoj Hrvatskoj koja i dalje ništa ne preduzima da se pronađe više od 2.500 nestalih osoba srpske nacionalnosti na njihovoj teritoriji od 1991. do 1995. godine. Hrvatskoj gde se Srbi povratnici i dalje tuku, ubijaju i pale im se kuće. Onoj Hrvatskoj u kojoj gradonačelnik jednog od najvećih gradova, grada Splita kaže da ne bi želeo Srbina za zeta i da Srbi nemaju šta da traže u njegovoj porodici, kao ni srpski kapital i firme u Hrvatskoj, jer Srbi nikada ništa dobro nisu dineli Hrvatskoj. I ono što je u ovoj priči najvažnije, Hrvatskoj koja je na svojoj teritoriji imala registrovana 221 logor, u kojima su, što je i dokazano, zverski mučeni srpski civili, vojnici JNA među kojima su pored Srba bili i Rumuni, Mađari, Slovaci, Romi i drugi, a žene silovane. Da li je i jedan od tih logora obeležen spomen pločom? Nije! Da li je sa Hrvatske strane ikada pružena ruka pomirenja?
Aleksandar Marton pruža podršku Udruženju "Vukovar 1991" čiji predsednik Zoran Šangut u razgovoru za list "Dnevnik" i povodom dolaska u Stajićevo i Begejce kaže: "Naš cilj je prvenstveno da dođemo tamo i zapalimo sveće u ime onih koji su ubijeni u tim logorima. Isto tako, želja nam je da podignemo spomen ploču kao znak sećanja na ono što se dogodilo i kao upozorenje na to da se više nikada ne ponovi.Mislio sam da su Jasenovac i Aušvic poslednje ljudske sramote, ali su se na ovim prostorima dogodili neki drugi logori, u kojima su ljudi zlostavljani i ubijani samo zato što su drugačije mislili, ili su druge nacionalnosti i veroispovesti". Dalje dodaje: "Ja uvek naglašavam da osuđujem samo one pojedince koji su učinili ratne zločine, bilo da se radi o slučaju Lora ili Stajićevo."
Dakle, Aleksandar Marton je kao predsednik Skupštine, podržao čoveka koji upoređuje Jasenovac, Aušvic i Loru sa sabirnim centrom u Stajićevu, koji Srbe karakteriše kao genocidan i fašistički narod. Svoju podršku u vidu predsednika Skupštine grada Zrenjanina Aleksandar Marton je potvrdio i u emisiji koja je emitovana na državnoj televizije Hrvatske HRT, gde se govorilo o postavljanju spomen-obeležja u Stajićevu i Begejcima i gde se takođe govori o mučenju, ubijanju i silovanju zatvorenika u ovim sabirnim centrima. U listu ''Politika'' od 03.10.2009. u tekstu ''Istraga o logorima u Zrenjaninu“ beogradski advokat Milomir Šalić, bivši istražni sudija Vojnog suda u Beogradu, tvrdi da se nije radilo o logorima već o sabirnim centrima, osnovanim po međunarodnom pravu. On navodi: "Predstavnici Međunarodnog Crvenog krsta prisustvovali su razoružavanju hrvatske vojske iz Vukovara, i po spiskovima, i lica koja su bila učesnici oružanih sukoba zadržana su u centrima u njihov nadzor i kasnije su svakodnevno obilažena". Milomir Šalić smatra da je preterano govoriti o sistematskom zlostavljanju i tvrdi da su zarobljenici imali mogućnost da slučajeve torture prijave predstavnicima Međunarodnog Crvenog krsta koji su ih obilazili. On takođe naglašava da je među zarobljenicima bilo i od 150 do 200 onih kojima se sudilo za ratne zločine, od kojih je nekima presuđena čak i smrtna kazna. Šalić navodi: Bilo je raznih optuženih lica za teška krivična dela ratnih zločina. Tadašnji vojni tužilac napravio je veliki propust pa je odustao od krivičnog dela oružane pobune da bi Milan Panić, tada premijer Jugoslavije, mogao da primeni razmenu "svi za sve". To je greška naših pravosudnihg organa jer su razmenili osobe koje su počinile teške ratne zločine. Niko iz tužilaštva nije potegao pitanje da te osobe odgovaraju za ono što su uradile.
U emisiji TV B92 "Stanje nacije" 02.10.2009. u kojoj je gostovao Aleksandar Marton je stavio znak jednakosti između Lore i Stajićeva. Stajićeva, sabirnog centra za zarobljene pripadnike hrvatskih paravojnih snaga u toku borbi u Vukovaru, koji su tu proveli nekoliko nedelja i zatim razmenjeni sa ljudima koje je zarobili Hrvatska vojska, i Lore, zloglasnog vojnog logora hrvatske vojske u Splitu u kom je za 6 godina mučeno više od hiljadu logoraša među kojima je bio veliki broj civila od kojih su na desetine ubijeni a veliki broj je izašao osakaćen i duševno poremećen od svakodnevnih zverskih mučenja. Zapovednik Lore, Tomislav Duić, primenjivao je nad civilima 48, a nad vojnicima 61 metod mučenja! Batinjanje gumenim cevima, lancima i palicama, puštanje struje kroz zatvorenike, gašenje cigareta po telu, prisiljavanje da jedu fekaliju, tucani kamen i pesak, da međusobno vrše seksualne odnose samo su neke od tih metoda. U Lori je bio i manji broj žena a među njima i devojčice od 10 godina koje su mučene i zlostavljane a čak su i zatvorenici bili prisiljeni da ih siluju.
Zar je stavljanje jednakosti između Stajićeva i Lore ta pružena ruka koju Marton nudi?
To je uvreda i mesta predsednika Skupštine grada koju vrši, grada u kojem još uvek nije podignuto spomen obeležje za Zrenjanince koji su poginuli u ratovima od 90-99, a u kojem on podržava postavljanje spomen obeležja pripadnicima paravojnih formacija i ljudima koji su prekršili pravila ratovanja.
0 KOMENTARA
TVOJ KOMENTAR